Patetyczne opisy bitew, rycerze w lśniących zbrojach, panny więzione w wieżach i wykwintne uczty? Trafiłeś pod zły adres, kolego. Koleżanko? Może być, założysz zgrubną kapotę i nie będzie to robiło żadnej różnicy. Dziś zowią to równouprawnieniem, myśmy zawsze mieli to za pospolitą sprawiedliwość.

Wśród codziennego znoju, ludzi jedzących brukiew i załatwiających potrzeby do dziury w ziemi szumnie nazywanej wychodkiem, nie znajdziesz nic ponad szarzyznę codzienności. Tu nie ma miejsca na marzenia. Zbutwiały przykryte truchłami kolejnych książąt, arystokratów i mas pospólstwa, które czy to wiodło lud na barykady, czy stanowiło je swoimi szczątkami. Choć mamy jedną taką legendę — podobno kiedyś w karczmie sprzedawano polewkę z mięsem i to takim, którego pochodzenie dało się określić.

Może i spotkasz kogoś ciekawego, ale prawdopodobnie jest tylko przejazdem. Wbrew pozorom jest tu co oglądać, ale o tym innym razem. Z kolei kapitana straży czy miejskiego kata, choć są interesujący na swój sposób, wolisz poznać tylko w ostateczności. Z tego padołu wyrasta kilka inicjatyw, choć większość jest cieniem swej dawnej świetności. Jak i cały mikroświat.

Jeśli nie masz złudzeń, lubisz twardy siennik, ciężką pracę i surową rękę władzy — koniecznie tu zamieszkaj.