hciałbym odnieść się do kwestii dalszego funkcjonowania Sejmu Walnego. Oczywiście jest debata w Sali Obrad, ale myślę, że artykuły na głównej mogą zainteresować, przyciągnąć jeszcze większą rzeszę ludzi. Może wypowie się ktoś nie mający możliwości wypowiadania się w debacie. Może uda się zainteresować kogoś z zewnątrz, żeby spojrzał świeżym okiem.

ksperyment o nazwie "Sejm Walny", udany czy nieudany, dowiódł jednego: polityka w starym ujęciu w Sarmacji się przeżyła i nie ma powrotu do starej formy. Sarmatom nie zależy na polityce w takim stopniu, jak chcieliby to widzieć niektórzy najbardziej oponujący przeciwko Sejmowi Walnemu. Przynajmniej nie polityka w ujęciu długofalowy. Bo incydentalna, akcydentalna i owszem. W starym systemie, krótko przed wprowadzeniem Sejmu Walnego, wręcz "co chwila" przeprowadzane były referenda, w wyniku niezadowolenia, wręcz oburzenia decyzjami rządzących. Ciekawe, że często najaktywniejsi podczas referendów, nie "pchali się" do wyborów albo gdy już doszli do władzy... trwali przy niej po prostu. W Sejmie Walnym rzadko się zdarza debata z udziałem większości (wszystkich?!) posłów. Ba! nawet głosowania niektórzy odpuszczają.

latego też schyłkowy okres starego systemu pokazuje, że powrót do tych rozwiązań może być dla nas niebezpieczny. Dlaczego? Bo polityka i rządzenie państwem się "rozregulowało". "Ktoś" wygrywał wybory i otrzymał legitymację do sprawowania rządów, do tworzenia prawa. I nagle pojawiał się "inny ktoś", kto nie wygrał i nie rządził, więc na każdą odpowiadał referendum. Oczywiście nikt nie zabrania referendów, ale u schyłku "zwykłego" Sejmu przyjęło to groteskowe rozmiary. Równocześnie pokazało inny problem naszej polityki. Osoby głosujące na osoby później rządzące... kontestowały decyzje rządzących - te, które były zawarte w programie. Tylko program, to był kolejny problem schyłku "zwykłego" Sejmu.

tary system nie zamykał drzwi do polityki, do Sejmu nowym obywatelom; robił to system z Senatem, ale też później tylko w pewnym zakresie. Jednak w wymiarze faktycznym, nowy obywatel miał znikome szanse na zostanie posłem. Chyba, że zblazowani starzy Sarmaci, mieli chwilowo dosyć Sejmu, byli nim znudzeni. Wówczas zdarzały się sensacje i ewenementy. Ale to były pojedyncze przypadki. Jeszcze w systemie dwuizbowym, brałem udział w dyskusji na temat otwarcia debat sejmowych dla wszystkich. Rozpoczął ją JKW Romański, ale potem zniknął i zostałem tak naprawdę sam na "polu bitwy". Zostałem zakrzyczany, czasem wręcz zrugany przez wszystkich doświadczonych Sarmatów. Ale idea (pewnie już wtedy nie nowa) pozostała i powracała co jakiś czas. I Sejm Walny w największy możliwy sposób tę ideę realizuje. Przekracza jej granice o setki kilometrów. Oto każdy, kto otrzyma obywatelstwo może stać się tego samego dnia członkiem stronnictwa i posłem. Sejm Walny spowodował, że argument osoby ubiegającej się o obywatelstwo: "bo chcę zająć się polityką w Księstwie", nabiera rzeczywistego wymiaru. A i kontrola Narodu w Sejmie Walnym może rozkwitnąć - wszyscy i na bieżąco mogą mieć na to wpływ. Trzeba tylko chcieć, a nie rezygnować już na starcie "bo ich jest więcej". Od tego m.in. jest polityka, żeby ten stan zmieniać.

co teraz z tym począć? W drugim akapicie napisałem, że Sarmatki i Sarmaci nie interesują się polityką, w tym powyżej, że każdy może zostać posłem. W zderzeniu tych obu rzeczy... wyłania się stary Sejm, ktoś mógłby rzecz. Ale pamiętajmy, że wówczas mamy przed sobą perspektywę tego, że o tym, które osoby, interesujące się polityką i chcące zostać posłami, zostaną nimi rzeczywiście, będą właśnie te osoby, których polityka nie interesuje. Bo w wyborach trzeba było uczestniczyć - niekorzystanie z czynnego prawa wyborczego mogło doprowadzić do utraty obywatelstwa. No, ale też, nawet jeśli garstka obywateli się interesuje polityką (och ten real), to w Sejmie mają wpływ na życie niemal wszystkich. Choć tak na prawdę, gdy ktoś nie interesuje się polityką, może nie mieć w Sarmacji z nią wcale do czynienia, jeśli będzie chciał.

astanówmy się więc, czy chcemy powrotu do czasów, w których stracimy nowych obywateli, nieznajdujących dla siebie zajęcia, bo nie dostali się do Sejmu. Dla nas to się dzisiaj wydawać może śmieszne, ale nie możemy odbierać ludziom ambicji bycia politykiem. Właśnie po to m.in. tworzymy mikronacje - u nas łatwiej dojść do funkcji publicznych, niż w realu. Jeśli ktoś przychodzi do nas jako polityk, to musi minąć trochę czasu, zanim zobaczy bogactwo możliwości, jakie daje Sarmacja i które my dzisiaj widzimy. Bezsensownym byłoby takiej osobie dawanie mandatu posła w starym systemie "żeby został", "bo chce". Sejm Walny nie zastanawia się nad takimi sprawami, ale też weryfikacja kompetencji takiego polityka, nie jest bolesna, jak dla systemu, który przewiduje kilku, kilkunastu posłów.

ie mogę i nie będę udawał, że są głosy przeciwne Sejmowi Walnemu. Mogę się z nimi nie zgadzać, polemizować, próbować przekonywać. Ale możemy też znaleźć wspólną płaszczyznę porozumienia. Zreformujmy Sejm Walny. Jak nie nazywałaby się władza ustawodawcza, myślę że jeden warunek jest najważniejszy - nie powracajmy do swego rodzaju elitaryzmu mandatu poselskiego ze starego systemu. Referendum wbrew pozorom nie zostało zawieszone. Zmieńmy może kompetencje Sejmu Walnego tak, żeby pewien katalog najważniejszych spraw dla Księstwa mógł być podejmowany TYLKO w drodze referendum - np. wszystkie zmiany w Konstytucji, ustawy konstytucyjne.