ytuł niniejszego artykułu nawiązuje do numeru Przeglądu Politycznego z dn. 06 sierpnia 2007 roku, kiedy to po raz pierwszy w historii na rynku prasowym Rzeczpospolitej Sclavińskiej poddano krytyce działania wysoko postawionego urzędnika państwowego. Artykuł pt. Krytyka Macieja Parko był treściwym wytknięciem serii błędów popełnianych przez ówczesnego Marszałka Sejmu. Później znanego w Księstwie Sarmacji jako Gwidon Semeur. Analizując wartość merytoryczną twórczości Krzysztofa Hansa od razu stwierdziłem, iż cierpi On na syndrom Macieja Parko.

ierwszym z moich zarzutów wobec potomka Marcela Hansa jest dwulicowe podejście do rozumowania pojęcia bycia Sclavińczykiem oraz korzystania z prawa do wypowiadaniu się w imieniu Królestwa Sclavinii. Kreacja Krzysztofa Hansa jest najbardziej dobitnym z dowodów jak złym i wypaczającym historię było powstanie Rzeczpospolitej Sclavinii i Trizondalu. Hybryda sclavińsko-trizondalska od początku nie potrafiła określić się po której stronie chce stać i optowała za pomysłami utworzenia narodowości unickiej lub też sclavo-trizondalskiej.

lawinie niegramatycznych zdań Krzysztof Hans zdradził swoje prawdziwe oblicze osoby bez tożsamości narodowej, nazywając dzisiejszy Trizondal swoim eks-państwem. W latach rozkwitu wspólnej Rzeczpospolitej unita, następnie po rozpadzie poprawny Trizondalczyk, a dziś Sclavińczyk i Sarmata. Podążanie za aktywnością jest rzeczą zrozumiałą ale nie można przy tym zasłaniać się płaszczykiem miłości do kolejnej już w wirtualnym życiu Ojczyzny, a tak właśnie zachowuje się Nasz bohater.

ucpa o lekkim zabarwieniu politycznym trwa nadal, kiedy to naśladowca Mariusza Max Kolonko postanawia przejść do historii jako ten, który uratuje Trizondal przez włączenie Jego terytorium w granice Korony Księstwa Sarmacji. Czołowy działacz społeczny oraz również polityk z wieloletnim stażem powinien znać historię i nastroje społeczne w swoim kraju! Trizondal w przeciwieństwie do Sclavinii z niepodległości był, jest i jeżeli przetrwa zapewne będzie zadowolony. Wręcz przeciwnie Sclavinia oraz rdzenni Sclavińczycy, którzy w sile garstki zdołali naprawić błędy przeszłości i powrócić na łono Księcia Sarmacji, by wiernie mu służyć.

olejną iskrą zapalną, która skłoniła mnie do wskrzeszenia Przeglądu Politycznego to pomysł wskrzeszenia za wszelką cenę Jastrzębca oraz Nowego Kotwicza oraz powiązane z tym wrzucanie chaotycznym wyrywków historii sclavińskiej pod roboczą nazwą: Archiwum Sclavińskiej.

ktywność Królestwa Sclavinii jest bliska mojemu sercu i z dumą patrzę na to jak moja wirtualna Ojczyzna potrafi obecnie radzić sobie w czasach niewątpliwie trudnych nie tylko dla Księstwa Sarmacji ale również całego mikroświatu. Niestety za kompletnie nietrafiony uważam pomysł wskrzeszenia miasta Jastrzębiec w granicach dzisiejszej Sclavinii. Z tego miejsca pytam: Krzysztofie, gdzie byłeś, kiedy niepodległy i secesyjny Jastrzębiec potrzebował aktywności?

a początku poprzedniego akapitu wspomniałem o serii chaotycznych wyrywków z historii sclavińskiej opatrzonych nazwą Archiwum Sclavińskie. Ten chaos uderza w dobre imię zarówno Królestwa Sclavinii jak i działalności Sclavińskiego Instytutu Historycznego. Przedstawianie na historii nie polega na przypadkowym wyszukiwaniu archaicznych opisów i prezentowaniu ich w surowej formie czytelnikom Parku Stołecznego. Takie działanie Krzysztofa Hansa uważam za niegodne nazwy Archiwum Sclavińskie, które staje w opozycji z treściami tam przedstawianymi.

istoria to nie tylko suche fakty ale przede wszystkim odpowiednie ich opracowanie wolne od przemycania politycznej i unickiej hucpy. A z tym mamy właśnie do czynienia, gdyż kiedy chcemy odrzucić nieestetyczną formę prezentacji i skupić się na treści to co rusz natrafiamy na slogany zachęcające do wskrzeszenia Nowego Kotwicza, zabronienia kultywowaniu historii Trzyczaszkowa czy też odrzuconej historii przedinternetowej autorstwa Krzysztofa Hansa. Nawiasem mówiąc komicznej.

ako Baron Księstwa Sarmacji cenię sobie postawę obywatela Hansa ale z niepokojem stwierdzam syndrom Macieja Parko, który objawia się w głównej mierze chaosem ale i brakiem pokory czego twórcy Hans+ życzę. Aktywność na siłę nic nie wnosi, a tylko irytuje mieszkańców Księstwa Sarmacji zarzucanych informacjami o historii Sclavinii bez ładu i składu. Polecam najpierw przeczytać felietony Sclavińskiego Instytutu Historycznego, a następnie zabrać się za pisanie w imieniu Sclavinii.