Hej Wy, tak Wy po drugiej stronie monitora. Nie widzę waszych znaków cechowych, skąd wyście? Że niby przychodzicie po kolejną część mojego cyklu parahisorycznego, opisującego historię Złotego Grodu? A hasło?... Spokojnie. Już wszystko wiem. Obiecałem wam, że po tym jak poznaliście tajemnicę Roku Rzeczy Niezwykłych, gdzie opisywałem wam intensywny rozwój architektoniczny Miasta Królów Teutonii, przedstawię wam lata panowania gildii. Sądzę, że wystarczająco pokazałem tam, jak szybko i kreatywnie budował się Złoty Gród. Dzisiaj chciałbym pokazać Wam wydarzenia jakie miały miejsce w latach 1700-1800, kiedy to na znaczeniu zyskały wielkie gildie.

Trzeba bowiem wspomnieć, słowem wstępu i wyjaśnienia, że owy wiek nie należał do najspokojniejszych i najznamienitszych w dziejach miasta i choć skarbce podówczas były pełne, a spichlerze przeładowane, to jednak żyło się wówczas bardzo niebezpiecznie i ryzykownie. Zatem jeśli pozwolicie na trzeci ogień wezmę okres wieku XVIII.

Nie wychodźcie zatem nigdzie. Usiądźcie wygodnie i nie szukajcie zwady i przekąsów, a nóż się wam coś spodoba, coś was zachwyci i przyprawi o zawrót głowy. Zatem zapraszam Was na historię bardzo sycylijską.


Dopiero niedawno na jaw wyszło tajne porozumienie, jakie podpisał jeszcze w roku 1695 Wielki Namiestnik Teutońskiej Rady Kolonialnej w Kolonii Nowej Teutonii – Edward Ivanowicz, podówczas już tytułowany hrabią, z Rupertem Ejnarem da Firenzą. Umowa ta była niezwykle ważna z punktu widzenia gospodarki kolonialnej, gdyż dawała pionierom możliwość bezpiecznego tranzytu towarów i usług na kontynent centralny. Niemniej kolonia zobowiązywała się w niej do szeregu ustępstw wobec Almerskiej Hanzy, między innymi: udostępniła 1/3 portu na użytek organizacji. W biografii hrabiego Ivanowicza, pióra Shakala zatytułowanej Gdy kopie idą w drzazgi, można się dopatrzeć skutków tak osobistych dla namiestnika, jak i politycznych dla całej kolonii.



Edykt Szyfrów, bo tak współcześnie się nazywa pakt, o którym była mowa powyżej, zapisał się na kartach dziejów Nowej Teutonii jako najdłużej ukrywane porozumienie zawarte bez wiedzy monarchy w historii miasta. Po analizie jego treści, zapisanej w języku starobaridajskim, współcześni prawnicy i historycy jasno określają, że to na mocy tego aktu prawnego w czasach wieku XVIII kwitł terror gildii, którego zwieńczeniem była Noc Słupów Ognia kiedy to publicznie spalono dowódcę Gwardii, na polecenie Gildii Kupieckiej.

Kiedy już dane nam było poznanie przyczyn wielkich swobód najróżniejszych organizacji w kolonii teraz przejdę do przedstawienia historii tytułowych Czterech Wilków, czyli gildii de facto władających miastem w opisywanym przeze mnie okresie.


Pierwsza organizacja powstała w roku 1705 i skupiała paserów, kupców i bankierów pracujących dla Hanzy. Ich zadaniami było pranie pieniędzy i upłynnianie łupów zdobytych przez piratów na szlakach handlowych między Złotym Grodem, a Srebrnym Rogiem. W miarę upływu lat grupa ta rozrastała się do tego stopnia, że od roku 1723 wszystkie operacje finansowe, wszystkie sklepy, kramy i faktorie, oraz 2/3 floty kupieckiej miasta stanowiły własność członków tej organizacji. Celem uzyskania przywilejów zarejestrowali się oni w 1712 roku jako Cech Najświętszych Kupców Teutońskich. Przez Almerskich korsarzy zwani byli po prostu gildią kupiecką.

Siedzibą instytucji CNKT stał się gmach Banku Kolonialnego, gdzie najbogatsi i najbardziej skoligaceni członkowie decydowali o planach gospodarczych jak i politycznych organizacji. Szybko okazało się, że dzięki pieniądzom ukradzionym z podatków i defraudacji Kupcy zorganizowali sobie 1000 legion najemników na ich usługi. Siła organizacji wzrosła do tego stopnia, że objęta ona została przymusowo przywilejami Edyktu Szyfrów, co sprawiło, że jako najsilniejsza z czterech, stała się instytucją władającą miastem i stojącą ponad prawem.

Od roku 1780 gildia ta regularnie mordowała niewygodnych dla niej urzędników i dygnitarzy królewskich, oraz organizowała czystki w Gwardii Królewskiej. Przylgnęła wówczas do niej nazwa sarapowie, co w języku rdzennych mieszkańców znaczyło Krwawe Złoto.

Do najważniejszych wydarzeń inicjowanych przez Sarapów zaliczamy:

• Wprowadzenie podatku od dochodu w wysokości 30% zbieranego przez i dla gildii
• Wymuszenie zniesienia ceł na towary eksportowane do Almery
• Zorganizowanie zamachu na Namiestnika Horacego Chojnackiego
• Uzbrojenie okrętów cywilnych i ostrzeliwanie konkurencyjnych statków kupieckich
• Zorganizowanie Nocy Słupów Ognia

W Kronice Powszechnej czytamy następujące informacje o gildii:



Gildię rozwiązano w 1802 roku, a jej majątek skonfiskowano. Powodem było ostrzelanie portu Złotego Grodu i próba przejęcia władzy nad kolonią.


Kolejną chronologicznie organizacją gildyjną powstałą w tamtym czasie była grupa wewnętrznej floty Almerskiej Hanzy, która składała się z Teutończyków-Banitów, a której zadaniem było przede wszystkim szabrowanie portów, oraz napadanie na karawany kupieckie. Wyłoniła się ona w okolicy 1710 roku pod nazwą Cech Żeglarski Nowej Teutonii, choć biorąc pod uwagę metody działania i styl zwykło się ich nazywać po prostu Korsarzami.

Siedzibą instytucji CŻNT stał się magazyn przystanku na szlaku handlowym na wyspie Rarogonia, gdzie z uwagi na trudną dostępność i fiordowe wybrzeża łatwo było ukryć całą flotę. W miarę rozwoju organizacji następowało też zacieśnienie współpracy z Kupcami. Dzięki ich kapitałowi, oraz liberalnemu podejściu do kwestii formy działań, Korsarze często napadali na okręty królewskie, almerskie oraz scholandzkie.

Od roku 1777 gildia ta regularnie zajmowała się transportem między Złotym Grodem, a Srebrnym Rogiem, tym samym pozbawiając Hanzę wpływów na wodach północnych.

Do najważniejszych wydarzeń inicjowanych przez Korsarzy zaliczamy:

• Zatopienie okrętu wiozącego 2000 żołnierzy do wsparcia kolonii w roku 1750
• Wzniesienie pokaźnego portu w szczelinach fiordów Rarogonii
• Współudział w zamachu na Namiestnika Horacego Chojnackiego
• Atak na Okręt Dyplomatyczny Scholandii

W Kronice Powszechnej czytamy następujące informacje o gildii:



Gildia została zniszczona w czasie obrony Złotego Grodu przed atakiem sił Korsarzy i Saratów w roku 1802.


Przedostatnią organizacją gildyjną działającą w Złotym Grodzie w latach 1735 - 1830 jest tak zwany Legion. Jest to o tyle ciekawa gildia, że swoje początki miała jako część składowa Gildii Kupieckiej, zaś dopiero po czasie odłączyła się od niej będąc jej głównym przeciwnikiem. Jako jedyna wsławiła się zwalczaniem oligarchii magnatów finansowych i pirackiego terroru na wodach, otwarcie wspierając oficjalne władze miasta Złotego Grodu. Jej oficjalna nazwa brzmiała następująco: Cech Honorowy Obrońców Kolonii.

Siedzibą instytucji CHOK stał się Pałac Lordów, gdzie stacjonowali oni z nadania Gildii Kupieckiej. Legion składał się głównie z rycerstwa i szlachty napływającej do Nowej Teutonii z kontynentu, a której udało się przetrwać szczęśliwie podróż. Otwarcie krytykowali rosnącą rolę pozostałych cechów i już w 1744 roku apelowali o ich rozwiązanie. Niemniej bezskutecznie. Ostatecznie jednak odnieśli sukces i po roku 1800 wraz z Gwardią Królewską zaprowadzili spokój i ład na ulicach Miasta Królów.

Od roku 1758 gildia ta regularnie sabotowała okręty Korsarzy, oraz faktorie należące bezpośrednio do Kupców.

Do najważniejszych wydarzeń inicjowanych przez Legion zaliczamy:

• Spalenie 3 Floty Handlowej CNKT
• Aresztowanie ponad 500 członków wszystkich cechów miejskich w związku z łamaniem prawa
• Ocalenie od zamachu następcy Namiestnika Horacego Chojnackiego
• Przyczynienie się do upadku cechów po 1800 roku

W Kronice Powszechnej czytamy następujące informacje o gildii:



Gildia została wcielona do Gwardii Królewskiej.


Szeptacze są najbardziej tajemniczą organizacją działającą na terenie Złotego Grodu i całej Nowej Teutonii w latach 1700 – 1800. Niemniej tak naprawdę oprócz tego, że istnieli, oraz kilku plotek i legend nie wiemy o nich nic. Znane jest, że była to organizacja szpiegowska zbierająca informacje o wszystkich aspektach życia w mieście, o polityce i konfliktach wewnętrznych oraz ostatecznie o życiu prywatnym mieszkańców.

Byli najbardziej neutralną i enigmatyczną grupą ze wszystkich. Nie wiadomo, czy działalność swą rozpoczęli po roku 1700, czy może wcześniej. Nie ustalono do dziś dla kogo pracowali, gdzie mieli siedzibę. Prawdopodobnie stopień konspiracji był na tyle duży, że takowej nie było, a agenci pracowali niezależnie. Mimo wszystko największą zagadką jest to czy i jeśli tak, to kiedy zostali rozwiązani. Choć uważa się, że takie wydarzenie nie miało miejsca, a gildia działa po dziś dzień.


Widzę, że powyższe informacje bardzo wami poruszyły i zaintrygowały was. Jak widać wiek XVIII w Złotym Grodzi był wiekiem wielkich niepokojów i walki o władzę między różnymi organizacjami. Ale na ten temat to tyle. Więcej nie udało mi się dowiedzieć. Chętnych do kontynuacji mego dzieła zachęcam do zapoznania się z archiwami TIH-u. Na dziś to tyle. W kolejnych częściach zajmiemy się zaś konkretnymi dzielnicami miasta. Mam nadzieję, że dzięki temu każdy z was nigdy nie zgubi się będąc w Złotym Grodzie. Na razie zaś proszę o cierpliwość...