Prześwietny Alfred Fabian von Tehen-Dżek proponuje powrót do głosów ważonych, podobnie JKW Piotr Paweł I oraz niżej podpisany. Jaśnie Oświecony Krzysztof Czuguł-Chan postuluje zmianę formuły Sejmu na cokolwiek innego i bardziej dopasowanego do obecnych realiów, gdzie bardziej wyraźna jest odrębność lokalna, niż światopoglądowa. Również Jaśnie Wielmożny Adam Jerzy Piastowski sądzi, że każda prowincja powinna mieć swojego przedstawiciela w ławach sejmowych.

Problem z Sejmem Księstwa Sarmacji jest taki, że próbowaliśmy już prawie wszystkich rozwiązań, z podobnymi skutkami. Pozostawałem — i pozostaję — sceptyczny wobec podzielenia Księstwa Sarmacji na jednomandatowe okręgi wyborcze. Sądziłem — i nadal sądzę — że wybory takie same w sobie byłyby nieciekawe. Samorządy nie są przestrzeniami ożywczych sporów. Co prawda w Sclavinii o mandat ubiega się czterech kandydatów, a w Baridasie — dwóch, ale w Hasselandzie, Starosarmacji i Teutonii w najlepszym razie głosowalibyśmy za lub przeciw.

Pomimo powyższych zastrzeżeń uważam, że eksperyment z okręgami wyborczymi można przeprowadzić. Po pierwsze dlatego, że gorzej nie będzie. Po drugie dlatego, że — i to najistotniejsze założenie — moglibyśmy (a nawet, w świetle tego, że samorządy zamieszkuje różna liczba obywateli, powinniśmy) przy okazji zróżnicować siłę głosu prowincji w Sejmie i uzależnić ją zarówno od liczby obywateli, jak i od aktualnego poziomu szeroko rozumianej aktywności w samorządzie. Nawet nie dlatego, żeby tak było sprawiedliwiej. Żeby mieć o co konkurować — żeby było ciekawiej.

Nikt jeszcze nie zasponsorował tego artykułu.

Ten artykuł lubią: Gustaw Fryderyk von Hippogriff, Apolinary Montserrat, Laurẽt Gedeon I, Filip I Gryf, Joahim von Ribertrop von Sarm, Adam Jerzy Piastowski, Taddeo von Hippogriff-Piccolomini, Severin Verwaltung-Esteladio.