armaci!
Wydarzenia ostatnich paru dni, w tym wybór nowej Rady Ministrów, zmuszają nas, socjalistów, do stanowczego sprzeciwu. Tego, czego próbuje dokonać faszystowski (nie brzmi to bowiem jak ochrona monarchii) reżim, żaden zdrowy na umyśle człowiek nie jest w stanie zaakceptować. Agresywna, bezprecedensowa, szowinistyczna, podsycająca ksenofobiczne nastroje retoryka rządu łamie wszelkie zasady pokojowego współżycia w naszym Księstwie, a to dopiero początek. Wkrótce w naszych domach pojawią się funkcjonariusze bezpieki, którym rozkazano aresztować każdego, kto sprzeciwi się bratobójczej władzy. Prawdopodobnie już teraz jesteśmy szpiegowani przez Ministerstwo „Miłości”. Próba zemsty na słabej władzy z poprzedniej kadencji wprowadza nas w ciągle powiększający się wir zagłady, który do złudzenia przypomina scenariusz z powieści Georgija Doorwella „Rok 2084”.
Nie o taką Sarmację walczyliśmy. Nie dla takiej krew przelewały setki tysięcy naszych żołnierzy. Postawa Sejmu wobec nowego rządu jest przerażająca – Konrada Jakuba okrzyknięto kanclerzem jednogłośnie. Jednak nie jestem tu po to, aby obwiniać naszych posłów, bowiem zostali oni wprowadzeni w błąd. Dotychczas stojący w opozycji monarchofaszyści postanowili wykorzystać siłę złudzeń i uznali, że odpowiedzi na pytania zadane przez najbliższego współpracownika KJ na pewno zadowolą pozbawionych woli działania głosujących. Nie wiem, co się stało, ale tutaj coś poszło nie tak. Sam miałem kandydować, ale uznałem, że na stanowisko kanclerza zasługuje ktoś lepszy; ktoś, kogo wybierze większość.
Po raz kolejny widzimy jednak wady sarmackiego systemu politycznego: większość oznaczała w tym przypadku siedmioro zmęczonych życiem urzędników. Do takich sytuacji nie możemy dopuszczać: celem demokracji jest przecież oddanie jak największej władzy w ręce ludu. Czemu w ostatniej kadencji doszło do takich radykalnych zmian? Oczywiście, winę za to ponoszą znowu posłowie: wina nie leży jedynie po stronie dwóch polityków, którzy mimo zdroworozsądkowego sprzeciwu koniec końców (niestety) poddali się sile większości i wycofali się z bojkotu chorych fantazji radykalistów. Przy okazji chciałem podkreślić, że zaledwie parę miesięcy wcześniej Sarmaci wstrzymali podobny projekt w referendum. Dlatego apeluję: przywróćmy wybieralność kanclerza przez obywateli i wprowadźmy zmiany w mechanizmie referendów! Inne postępowanie nie ma najmniejszego sensu i doprowadza do takich sytuacji, jaką mamy okazję obecnie obserwować w Radzie Ministrów. Proszę i Was, posłów: zatrzymajcie tę spiralę zagłady i porozmawiajcie. Jeżeli istnieje dobre lekarstwo na chaos, to jest nim jedynie dialog (ale taki, w którym każdy ma równe prawa).
Tymczasem, póki jeszcze mogę, apeluję do wszystkich demokratów z Sarmacji i zagranicy: łączmy się i bojkotujmy tyranię Konrada Jakuba! Wbrew temu, co po publikacji tego artykułu powie o mnie reżim, nie zachęcam do rewolucji; chodzi mi jedynie o pokazanie niezadowolenia wobec totalitarnych metod, które stosuje nowy rząd. Żeby ułatwić nam zorganizowany opór, publikuję „X przykazań niezależnego Sarmaty”:

I Wyrażaj swoje zdanie i nie pozwól, żeby ktoś Ci to utrudniał.
II Nie daj tyranom zarobić – pieniądze oszczędzaj lub dawaj samorządom, nie serduszkuj rządowych obwieszczeń.
III Stroń od agresji – to pożywka faszystów.
IV Protestuj przeciwko reżimowi i nagłaśniaj sprawę sarmacką.
V Sarmata Sarmacie bratem – pomagaj innym represjonowanym.
VI Nie daj się poniżyć rządowej propagandzie.
VII Porzuć kłótnie na rzecz walki o wspólne dobro.
VIII Znaj swoje prawa – codziennie czytaj jeden akt w DP.
IX Bądź ostrożny – Rada Ministrów może podsłuchiwać Cię wszędzie.
X Nigdy się nie poddawaj i walcz dla wolnej Sarmacji, w kraju czy za granicą.

Nie piszę tego jako działacz partyjny, lecz jako społecznik. Liczę na to, że wspólnymi siłami uratujemy się przed totalitaryzmem. Do rozmów zapraszam także monarchistów – tym samym pragnę zostawić swoje poglądy z boku, żeby wspólnie z innymi wiernymi Księciu i Ojczyźnie zwalczyć rządy oligarchów.

Wiwat Sarmacja!