Rota przysięgi składanej przez każdego sarmackiego obywatela nie stanowi zbioru pustych frazesów. Takie wartości jak poszanowanie dobra całej rzeczpospolitej, wspieranie Konstytucji, praw, obrona kraju przed wrogami, wspieranie Księstwa i dobro wspólne to nie fantazje. Każdy mieszkaniec, który składał taką przysięgę, czynił to świadom jej znaczenia. To znaczenie nie blaknie z czasem, nie rozpływa się we mgle dziejów. Raz złożona przysięga zostaje w naszym sercu, w naszej krwi. Niekiedy tracimy obywatelstwo z powodów systemowych, wówczas ta przysięga zostaje z nami, bo jej nie wypowiedzieliśmy. Czasem zrzekamy się obywatelstwa, wówczas przekreślamy jej słowa i jej znaczenie. Jednak zawsze musimy pamiętać — ta przysięga, to obywatelstwo, to nie żart.

Wsie lenne, a także idące za nimi godności szlacheckie i arystokratyczne, mimo, że dziś w dużej mierze sprowadzone do roli nagród za aktywność w Księstwie naszym, zawsze traktowaliśmy i traktujemy jako coś więcej. Nie tylko nagrodę, ale również zobowiązanie do postępowania godnego tych tytułów, zachowania, które inspiruje i nobilituje, uwzniośla i powoduje, iż powinniśmy od samych siebie wymagać więcej, wymagać więcej od tych, którzy tytuły te noszą. Diuk, najwyższy sarmacki tytuł arystokratyczny, to nie tylko kilka liter, które dodajemy sobie przed nazwiskiem i okazja do posiadania lenna czy herbu. To także obowiązki z tytułu tego wypływające, to poszanowanie hierarchii, poszanowanie społeczeństwa, Narodu, poszanowanie tych, dzięki którym mogliśmy realizować aktywności, które do godności tej nas wyniosły. To samo dotyczy każdego innego tytułu szlacheckiego i arystokratycznego. Być może wiara w to nie jest dziś powszechna w Księstwie naszym, my jednak wierzymy w to, my jednak tym się kierujemy, my jednak decydujemy się tak stan szlachecki w rzeczpospolitej postrzegać.

My, Robert Fryderyk, Książę Sarmacji, Król Baridasu, Król Sclavinii, suweren Teutonii z całą mocą potępiamy działania podejmowane przez Jaśnie Oświeconego Vladimira diuka ik Lihtenštána, obywatela Księstwa Sarmacji, jak również przez Czcigodnego Jahna Dagobarda barona ik Thórna-Mákovskiego, byłego obywatela i wnuka naszego w zakresie terytoriów byłego kraju znanego jako Al Farun. Sprzeciwiamy się zajmowaniu ziem niczyich leżących w bezpośrednim sąsiedztwie Księstwa naszego. Sprzeciwiamy się działaniom antagonizującym nas z sąsiadami naszymi. Sprzeciwiamy się samowoli sprzecznej z posiadanymi godnościami i złożonymi przysięgami. Domagamy się, działań godzących w dobro wspólne całej rzeczpospolitej sarmackiej, natychmiastowego zaprzestania. Odcinamy się od podejmowanych wobec terytoriów byłego kraju znanego jako Al Farun jakichkolwiek działań zmierzających do zajęcia tych ziem przez obywateli i szlachciców Księstwa Sarmacji. Uważamy za szkodliwe deklaracje o ziem tych zajęciu, czy wnioski o tworzenie na ich terytorium jednostek administracyjnych w oparciu o przepisy prawa lokalnego Królestwa Teutonii.

Stawiacie diuku, baronie, Księstwo Sarmacji w złym świetle. Podejmujecie działania, które jednoznacznie wpływają na postrzeganie Sarmacji wśród międzynarodowej społeczności. Godzicie tym samym w interes i Rację Stanu Księstwa naszego i wzywamy Was do zaprzestania tych działań.