Przeczytałem właśnie artykuł Jihymeda Niezyda o znanym nam wszystkim kryzysie demograficznym.

Sam pisałem artykuł na pokrewny temat, będący de facto dyskusją z komentarzami pod moim artykułem programowym. Usiadłem więc, by napisać go od nowa niejako włączając się dyskusję.



Zachęcanie młodego Mieszkańca do pozostania w Księstwie jest zadaniem trudnym i wymaga zmian dużo głębszych niż nam się wydaje. Przychodząc do mikronacji dobre kilka lat temu kompletnie nie miałem pojęcia co mogę robić. Oczywiście poza enigmatycznym możesz wszystko. Napisałem więc dwa fragmenty fabularyzowanej opowieści o moim pochodzeniu, która była z lekka bez sensu. Kompletnie nie znałem geografii Pollinu.

To jeden z powodów, które zniechęcają młodych do pozostania nie tylko w Sarmacji, ale też w mikronacjach. Wynika to w dużej mierze ze zwyczajów nagromadzonych przez lata w mikronacjach. Można jednak nieco w dużej mierze zniwelować tę przeszkodę poprzez system Opiekunów. Osób o nieco podobnych kompetencjach jak wspomnieni przez Jihymeda Niezyda Mentorzy.

Opiekunowie mieli by na celu zmianę Instytutu Edukacji Sarmackiej z instytucji pasywnej w aktywną. Pierwszą powinnością Opiekuna powinno być kontakt z nowym użytkownikiem. Powinien prowadzić nowego mieszkańca od zarejestrowania do uzyskania przez niego obywatelstwa.

Opiekuni powinni mieć sporą wiedzę na temat Księstwa i mikronacji w ogólności. Być może warto by Opiekunowie przystępowali do krótkiego egzaminu, który nadawałby im uprawnienia? Szczególnie, że widzę w roli Opiekunów osoby o stosunkowo krótkim stażu - z jednej strony zawód ten sprzyja samodzielnemu pogłębianiu wiedzy o mikronacjach, z drugiej zaś taka osoba zazwyczaj lepiej czuje czego potrzeba nowym.

Inną przeszkodą jest kwestia rozpatrywania aktywności w naszej ojczyźnie. Ślepe przywiązanie do liczb jest moim zdaniem niesamowicie zgubne. Nazywam to dla swojego użytku - aktywnością twardą. To jest taką, która jest ściśle uzależniona od systemu i która eliminuje niedopowiedzenia. Ktoś albo jest aktywny, albo nie, brak jest stanów pośrednich.

Patrząc z jej perspektywy jedyne możliwe działania to zmiana wagi danych aktywności lub regulowanie jej progu. Patrząc jednak zarówno po sobie jak i po innych, a także po znanych mi społecznościach - jest to droga donikąd.

Pierwsze i najważniejsze - zniechęca do twórczej aktywności. Co z tego, że piszę długą ścianę tekstu i tylko to mnie kręci, jak oznacza to, że muszę napisać ich 5-10-30 czy ile się w tym miesiącu komuś zamarzy? Co z tego, że dopiero poznaję mikronację i nie wiem jeszcze co ciekawego mogę zrobić, jak wymagane jest ode mnie pisanie wielu postów by móc zrobić cokolwiek co ma sens?

Po drugie - jest to zwyczajnie niesprawiedliwe. Jak jest różnica między człowiekiem któremu w ciągu miesiąca zabraknie ćwierć punktu aktywności a tym który ma ten punkt więcej? Bo ja nie widzę wielkiej jakościowej różnicy.

Po trzecie - kiedy zaczynałem zajmować się Sarmacją minimum by być aktywnym obywatelem wynosiło 30 punktów. Obecnie 20, przy czym licząc w samych artykułach 7 aktywności (każdy artykuł daje 3 punkty). Tendencja jest więc wyraźnie spadkowa. Coraz mniej ludzie chcą pisać, to trzeba zmieniać prawo...

Wydaje mi się, jednak, że zdecydowanie lepszy jest pomysł na aktywność miękką - czyli taką, która bierze się z rozpoznawalności danej osoby. Jeśli nowy mieszkaniec zechce zostać obywatelem powinien przede wszystkim myśleć o tym jak zaznaczyć swoją obecność. Taka zmiana na pewno będzie sprzyjać związaniu z Sarmacją.

Trudniej natomiast znaleźć sensowną alternatywę do utrzymania statusu aktywnego obywatela i im więcej nad tym myślę, to sądzę, że zdecydowanie lepszym rozwiązaniem byłoby zrezygnować z takiego stanu. Jedynie do utrzymania obywatelstwa wymagać wykonania dowolnej z czynności: napisania artykułu, ćwirka, posta, komentarza lub dania serca.

Za to zająłbym się konkretnymi bonusami wynikającymi ze statusu Dobrego Obywatela, który to powinien być nagradzany nie tylko tabliczką, ale też konkretnymi profitami (niższe obciążenia podatkowe, pierwszeństwo rozpatrywania wniosków, niższe ceny ćwirka i podobne)

Jestem zwolennikiem zdecydowanie pozytywnych zachęt niż negatywnych. Widzę, że w tej materii mamy wiele do zrobienia. Chcąc przyciągnąć ludzi musimy zmienić wymagania w obietnicę profitów. Musimy wydobywać z ludzi to co najlepsze, zamiast karać ich za działanie niezgodnie z naszym wyobrażeniem.

Największą zmianą którą musimy wprowadzić jest tu zmiana naszej mentalności, tak by spróbować patrzeć oczami świeżych osób, a nie tylko starych wyjadaczy. Przystępując do elekcji kwestię aktywności i przyciągnięcia młodych do Sarmacji uznałem za kluczową. Nowi to bowiem zmiana, nadzieja i życie.