II bitwa nad rzeką Nervi. Została stoczona dnia 17 listopada 1175 roku, w dolnym biegu rzeki- w centralnej Slavii. Armia Slavian pod wodzą Księcia Rogena „Pogrobowca” (1161-1201), została zakatowana przez siły normanów pod wodzą Jarla Gunnara„Rudego”(1118-1175). W wyniku tego starcia, siły slavian poniosły porażkę, mimo zadania atakującym znacznych strat. Bitwa ta i toczona później wojna z Hrabstwem, na ponad dwadzieścia lat zatrzymała podbój Księstwa przez Normanów.
Przed Bitwą:
Pod koniec lat 1170 roku Książę Rogen „Pogrobowiec”- mający wtedy tylko 9 lat. Miał stosunkowo bezpieczną bazę w Srebrnym Rogu. Ale narażoną na najazdy, od strony Morza Srebrnego w którym mogły operować floty normanów- wysadzając desanty. W maja 1175 r. taka flota, licząc 23 okręty z około 1200 wojownikami pod wodzą Jarla Gunnara „Rudego” (1118-1175) wyruszyła z Ulfsen przeciw wybrzeżom północnej Slavii. Najprawdopodobniej Gunnar planował następnie popłynąć w górę rzeki Nervi by zagrozić terenom zajmowanym przez Slavian. Jednak dzięki informacjom o opuszczeniu stolicy przez Księcia , i udaniu się z Flotą do Naservii na wesele swojego bratanka.
Postanowił w nocy z 20 maja 1175 r. zaatakować Stolicę, korzystając z nadążającej się okazji. Udało im się skutecznie zaatakować i zdobyć miasto. W trakcie kontrataku załogi zamku w mieście wybuch pożar, Jarl z niewielkimi stramitami, ale licznymi łupami- wycofał się na okręty. Już trzy dni po tych wydarzeniach do Stolicy powrócił Książę z Flotą i wsparty posiłkami z Księstwa Naservii. Na naradzie ustalono że połączona Flota pod wodzą Utryka z Hebo zapoluje na floty normanów u ich wybrzeża. Księże ma pozostać w Stolicy i nadzorować jej odbudowę, zaś armia pod wodzą miecznika Slavislava- uda się na południe z wyprawą odwetową.
Przez całe lato Flota skutecznie pustoszyła wybrzeże Hrabstwa Ulfsen, jednak normanowie unikali bitwy morskiej. W tym samym czasie armia lądowa po pierwszych sukcesach na pograniczu, utknęła na oblężeniu miasta Druz. Kiedy w połowie września zmarł, w wyniku ran przy szturmie miecznik Slavislav. Zakończono oblężenie i armia ruszyła, z powrotem na północ. Flota też z początkiem października powróciła do Srebrnego Rogu. Książę Rogen nie był zadowolony z dotychczasowych „sukcesów”. Postanowił udać się na leża zimowe armii na południu Slavii, by opracować nowy plan, na wiosnę następnego roku.
W końcu października 1175r. Gunnar wylądował na wybrzeżu opodal Grodka. Ruchy jego floty zostały spostrzeżone przez Slavian i grododzierca miasta Grodek zebrał lokalne siły. Na czele tych sił rozpoczął marsz za armią Gunnara. Ten postanowił o marszu w głąb terytorium, a potem przekroczeniu rzeki i powrocie na wybrzeże. Wieści o tym dotarły do Księcia, ten w ciągu dwóch dni dołączył z posiłkami do sił grododziercy. Dopiero wtedy Jarl zorientował się że ma za sobą armię Slavian. Wobec przewagi schroniły swoje siły, w starym forcie z czasów epoki żelaza. Słabo umocnionym i bez zapasów żywności ale opartym o rzekę, naturalnie obronnym: jedyne łatwe podejście znajdowało się od wschodu. Bitwa:
Jarl Gunnar „Rudy” dysponował około 2.000 zbrojnych, nie chcąc ryzykować pozostawienia silnego garnizonu na swoich tyłach, ani frontalnego ataku wąskim podejściem. Postanowił czekać na powrót swoich łodzi- lub że zima zaskoczy Slavian, albo że ci przejdą do układów. Książę Rogen „Pogrobowiec” dysponował prawie 3.000 zbrojnych w tym prawie 500 jazdy. Postanowił oblegać wroga, mimo swojego niekorzystnego położenia . Mając nadzieję że poddadzą się oni, gdy tylko skończą się im zapasy, albo gdy lód zamrozi rzekę. Nie mając innego wyboru, z powodu pogarszającej się pogody. Pierwsi do walki ruszyli Normanowie, zdecydowali się zaatakować przeciwnika. Atak, który nastąpił wczesnym świtem całkowicie zaskoczył Slavian, którzy zostali pokonani, a ich wódz ranny w lewą rękę. Straty slavian były bardzo duże i wyniosły 800-1200 zabitych; sami atakujący stracili ponad 800 zabitych. W trakcie bitwy doszło do pojedynku między Księciem a Jarlem; obydwaj walczyli konno, a w pewnym momencie, Rogen trafił go toporem w głowę. Mimo takiego sukcesu, Normanowie nie poddali się, a jeszcze mocnej natarli, na broniących się Slavian. Po Bitwie:
Pokonani Slavianie zostali mocno rozproszeni, i dopiero po kliku dniach. Udało się resztki armii, zebrać ponownie w całość. Książę musiał też zapłacić okup za pojmanych, oraz przekazać zakładników. W młody władcy, jednak zapragnął zrewanżować się wrogom. Co oznaczało kontynuacje wojny w latach 1175-78, jego siły na nowo odbudowane, prowadziły liczne kampanie na pograniczu. Odnoszą sporo sukcesów i znacznie utrudniając normanom, organizowanie kolejnych najazdów. Udało mu się z pomocą Floty z Naservii, zaatakować Ulfsen i spalić tam stacjonujące okręty wroga. Zawarł korzystny układ z Normanami, który dawał mu liczne przywileje w handlu z nimi. Oraz ograniczał ich swobodne najazdy na pogranicze, właśnie ten układ był przyczyną buntu w Hrabstwie Ulfsen. Co zaowocowało pod koniec lat 90-tych, serią najazdów na Księstwo. Tym razem jednak normanowie, nie zamierzali tylko grabić- teraz zasiedlali ziemie i obsadzali zamki swoimi załogami. Slavianie nie potrafili sobie, z tą taktyka poradzić i ponosili klęski. Co ostatecznie doprowadziło do upadku ich państwa na początku XIII wieku.