Jeśli ktoś spodziewał się łatwej przeprawy w finale mistrzostw z Hasselandem, to grubo się pomylił. Ani regulaminowy czas, ani dogrywka nie przyniosł rozstrzygnięcia. Mistrza świata wyłoniły dopiero rzuty karne.

Hasselandczycy osłabieni brakiem jednego z najlepszych pomocników Ronny'ego Åhlina postawili wszystko na obronę — ustawienie 532 w połączeniu z defensywnym stylem gry nie pozostawiało złudzeń, że głownym celem, podobnie jak w meczu półfinałowym z Wandystanem, będzie zachowanie czystego konta. Tymczasem Błękitni odpowiedzieli sprawdzonym, agresywnym 352 w wariancie ostrożnym. Lepiej w starciu taktycznym wyglądał niespodziewanie Hasseland, który kompletnie zniwelował baridajską pomoc. Nasi piłkarze nie stworzyli sobie żadnej (!) sytuacji, a sami dopuścili rywala do kilku niegroźnych strzałów na bramkę. Sytuacji nie poprawiła nawet czerwona kartka dla hasselandzkiego obrońcy Qing Ma w dogrywce.

W tej sytuacji o zwycięstwie jednej z drużyn przesądziły dopiero rzuty karne. Hasselandczycy dwukrotnie przestrzelili swoje jedenastki (Ortigosa i Dervisic), natomiast zawodnicy Błękitnych byli bezbłędni (strzelali Meynard {bramkarz!), McNally, Twiny, Alhadeff). Pierwsze mistrzostwo v-świata stało się faktem!